[Uwaga! Stan prawny nieaktualny.]

Ustawa o odpadach dopusza przeprowadzanie procedury utraty statusu odpadów.

Zgodnie z art. 14 określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli na skutek poddania ich odzyskowi, w tym recyklingowi, łącznie spełniają następujące warunki:

1. przedmiot lub substancja są powszechnie stosowane do konkretnych celów,

2. istnieje rynek  takich przedmiotów lub substancji, lub popyt na nie,

3. dany przedmiot lub substancja spełniają wymagania techniczne dla zastosowania do konkretnych celów oraz wymagania określone w przepisach i w normach mających zastosowanie do produktu,

4. zastosowanie przedmiotu lub substancji nie prowadzi do negatywnych skutków dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska,

5. spełniają wymagania określone w odpowiednich przepisach prawa Unii Europejskiej.

6. Przedmiot lub substancja, które przestały spełniać ww. warunki są odpadami. 

Zakazane jest łączne magazynowanie odpadów i przedmiotu lub substancji, które utraciły status odpadów, a także magazynowanie przedmiotu lub substancji, które utraciły status odpadów w miejscach przeznaczonych do magazynowania odpadów lub składowania odpadów.

Obecnie w przepisach Unii Europejskiej wydano tylko 3 rozporządzenia wskazujące, kiedy poszczególne rodzaje odpadów przestają być odpadami. Są to rozporządzenia:

• ustanawiające kryteria określające, kiedy pewne rodzaje złomu przestają być odpadami na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE ( Nr 333/11),

• ustanawiające kryteria określające, kiedy stłuczka szklana przestaje być odpadem na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/98/WE ( Nr 1179/12),

• ustanawiające kryteria określające, kiedy złom miedzi przestaje być odpadem na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (Nr 715/2013).

Oznacza to, że w praktyce procedurę utraty statusu odpdu można przeprowadzić wyłącznie dla wybranych rodzajów odpadów złomu, stłuczki szkolanej oraz złomu miedzi.