Nowa opłata za deszczówkę

Na stronie internetowej PGW Wody Polskie (dalej „Wody Polskie”) opublikowano niewiążące stanowisko wyjaśniające najczęściej pojawiające się wątpliwości organów wykonawczych gmin w zakresie realizacji obowiązku ustalania opłat za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej.

Zmniejszenie retencji terenu szczególnym korzystaniem z wód

W ustawie z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo Wodne wprowadzono obowiązek naliczania przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta opłaty za usługi wodne związane ze zmniejszeniem naturalnej retencji terenowej. Do ponoszenia ww. opłaty zobowiązani są wszyscy, którzy na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej. Opłatą za usługi wodne objęte zostaną nie tylko nowopowstałe obiekty, ale również wszystkie nieruchomości, które w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 2018 r.) spełniały ww. przesłanki. Naliczona przez organ wykonawczy gminy opłata zostanie przekazana zainteresowanym stronom w formie informacji, zawierającej sposób rozliczenia opłaty. Uwzględnia się tutaj okres rozliczeniowy wynoszący kwartał.

Zapis ten przysparza organom wykonawczym gmin (i nie tylko) sporo problemów interpretacyjnych. Wody Polskie w swoim stanowisku podjęły próbę wyjaśnienia podstawowych pojęć związanych z naliczaniem powyższej opłaty.

Kryteria objęcia nieruchomości opłatą

Przy ustalaniu powierzchni nieruchomości naliczający opłatę mają kierować się regułą „jedna księga- jedna nieruchomość” niezależnie od tego, ile działek gruntowych obejmuje dana księga oraz tego, czy działki te graniczą ze sobą lub też nie. Ujęcie ich w jednej księdze oznacza, że jest to jedna nieruchomość. Ustalając powierzchnię biologicznie czynną należy określić powierzchnię terenu o nawierzchni urządzonej w sposób zapewniający naturalną wegetację roślin i retencję wód opadowych, kierując się przy tym definicją „terenu biologicznie czynnego” wynikającą z rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Obowiązek wnoszenia opłaty zachodzi, gdy nieruchomość o określonej ustawowo powierzchni, nie jest skanalizowana tj. ujęta w otwarte (np. korytka odwadniające, rynny, rynsztoki, systemy odwodnień i profili) lub zamknięte systemy kanalizacji (rurociągi oraz zamknięte kanały ściekowe wraz ze studzienkami). Przesłanką do kwalifikacji danej nieruchomości jest więc rzeczywisty brak wyposażenia danej nieruchomości w system kanalizacyjny, niezależnie od potencjalnej możliwości przyłączenia nieruchomości do systemu kanalizacyjnego albo funkcjonowania tego systemu na terenie danego miasta.

Również wykonanie wewnątrzzakładowego systemu zbierania i odprowadzania wód opadowych i roztopowych działającego na zasadzie zbierania tych wód w przeznaczonych do tego celu urządzeniach (np. zbiorniki i stawy retencyjne), nie zwalnia danego obiektu z obowiązku uiszczania opłaty, ale wpływa na zmniejszenie jej wysokości. Wysokość opłaty uzależniona jest bowiem od wielkości powierzchni uszczelnionej oraz zastosowanej kompensacji retencyjnej, czyli zastosowania urządzenia do retencjonowania wody.

W odniesieniu do robót budowlanych ustawodawca miał na myśli nie tylko wykonywanie obiektów budowlanych na danej nieruchomości, ale również podjęcie jakichkolwiek innych przedsięwzięć, które doprowadziły do zmniejszenia retencji.

Kto płaci ?

Obowiązkiem ponoszenia opłat objęto  osoby fizyczne, prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, które są właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, posiadaczy samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych oraz użytkowników wieczystych gruntów. Opłatę wnosić będą również posiadacze nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Jeżeli nasza nieruchomość spełnia kryteria ustawowe, to zobowiązani jesteśmy do ponoszenia opłat jako podmiot, który wykonał roboty lub obiekty budowlane, które doprowadziły do zmniejszenia retencji. Również w przypadku nabycia działki, spełniającej przesłanki do objęcia opłatą, będziemy zobowiązani do jej wniesienia jako podmiot, który dysponuje nieruchomością mimo, iż to nie my doprowadziliśmy do zmniejszenia retencji na tym terenie.

Zwolnienia ustawowe

Opłat za zmniejszenie retencji nie ponosi się za jezdnie dróg publicznych oraz drogi kolejowe, z których wody opadowe lub roztopowe są odprowadzane do wód lub do ziemi przy pomocy urządzeń wodnych umożliwiających retencję lub infiltrację tych wód. Opłat nie ponoszą również kościoły i inne związki wyznaniowe.

Zmniejszenie naturalnej retencji terenu objęte jest obowiązkiem uiszczania opłaty za usługi wodne, mimo, iż usługą wodną nie jest. Wyżej omówiony przypadek stanowi szczególny zakres korzystania z wód, dla którego zachodzi konieczność uzyskania pozwolenia wodnoprawnego.

Zachęcamy do zapoznania się z całą treścią stanowiska pod adresem:

http://odpady-help.pl/interpretations/categories/9

 

Źródło: http://www.kzgw.gov.pl

Zdjęcie: pixabay.com