Określenie, jakie obowiązki z zakresu gospodarki opakowaniowej musi realizować nasza firma należy rozpocząć od stwierdzenia, czy zaliczamy się do:

1. podmiotów wprowadzających produkty w opakowaniach na rynek, czy

2. podmiotów wprowadzających opakowania na rynek.

Wprowadzanie na rynek

Kiedy tak naprawdę mówimy o wprowadzeniu produktu w opakowaniach lub pustych opakowań na rynek? Ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz.U. 2013 poz. 888 z późn. zm.) podpowiada, że wprowadzenie do obrotu to odpłatne albo nieodpłatne udostępnienie opakowań lub produktów w opakowaniach po raz pierwszy na terytorium kraju w celu używania lub dystrybucji. Trzy podkreślone elementy tej definicji są bardzo istotne, ponieważ wskazują, że wprowadzenie do obrotu niekoniecznie musi wiązać się ze sprzedażą. Mogą to być produkty, które kupujemy na własny użytek (np. surowce, farby itp.) lub produkty, które będziemy rozdawać nieodpłatnie (np. ulotki, próbki). Najważniejsze, żeby produkt w tym konkretnym opakowaniu „pojawił się” na rynku po raz pierwszy.

Należy pamiętać, że z wprowadzeniem do obrotu mamy do czynienia także w przypadku:

- importu opakowań / produktów w opakowaniach (z poza UE),

- wewnątrzwspólnotowego nabycie opakowań / produktów w opakowaniach (import z krajów UE).

 

Ustawa definiuje także, w którym momencie dokładnie następuje wprowadzenie do obrotu opakowań lub produktów tj.:

- w dniu wydania z magazynu albo przekazania osobie trzeciej, w przypadku opakowań i produktów w opakowaniach;

- wytworzenia na terytorium kraju;

- ich przywozu na terytorium kraju;

- wystawienia faktury potwierdzającej wewnątrzwspólnotowe nabycie opakowań albo produktów w opakowaniach. 

 

Wprowadzający produkty w opakowaniach na rynek

Znacznie więcej obowiązków muszą realizować tzw. wprowadzający produkty w opakowaniach na rynek. Kogo zaliczamy do tej grupy? Ujmując to najprościej – wszystkich, których działalność powoduje, że na rynku polskim „pojawiają się” jakiekolwiek produkty (może to być kubek, albo żelazko – nie ma to znaczenia) w jakimkolwiek opakowaniu (folia, karton, skrzynia itd.).

Zgodnie z definicją zawartą w Ustawie o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi za wprowadzającego produkty w opakowaniach uznaje się przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach. Najprostszym przykładem wprowadzającego produkty w opakowaniach na rynek jest przedsiębiorca, który samodzielnie wytwarza dany produkt, pakuje go i wysyła do klientów / pośredników na terenie kraju. Jest jednak szereg przypadków szczególnych m. in.:

1. Produkcja na zlecenie

W przypadku zlecenia wytworzenia danego produktu innemu podmiotowi, wprowadzającym produkty w opakowaniach na rynek jest ZLECAJĄCY pod warunkiem, że wprowadza je na rynek krajowy pod własną nazwą, imieniem i nazwiskiem lub opatrzy je swoim znakiem towarowym.

Przykład:

Sklep typu sieciowego zlecił cukierni wypiek ciastek. Ciastka zapakowano w kartoniki, na których nadrukowano nazwę sklepu sieciowego. Obowiązki wprowadzającego produkty w opakowaniach spoczywają na sklepie sieciowym, mimo, że fizycznie ciastka wyprodukowała i zapakowała cukiernia.

2. Konfekcjonowanie

Wprowadzającym produkty w opakowaniach na rynek jest także przedsiębiorca, który kupuje produkty gotowe np. w ilościach hurtowych, następnie rozdziela je na mniejsze ilości, pakuje w nowe opakowania i sprzedaje na rynku krajowym pod własną marką.

Przykład:

Przedsiębiorca kupuje środek do mycia naczyń w zbiornikach typu Mauser o pojemności 1000 l i rozlewa je do butelek o pojemności 1 litra opatrzonych etykietą z własną nazwą. Mimo, że przedsiębiorca praktycznie tylko przepakowuje gotowy produkt, i tak uznaje się go za wprowadzającego produkty w opakowaniach na rynek (opakowania jednostkowe).

3. Pakowanie produktów w sklepach

Najważniejszą informacją w tym punkcie jest to, że nie każdy sklep zalicza się do tej kategorii! Wprowadzającym produkty w opakowaniach uznaje się pojedyncze sklepy lub inne punkty handlu detalicznego o powierzchni powyżej 500 m2 lub sieć sklepów o łącznej powierzchni powyżej 5000 m2, w których pakuje się produkty. 

Przykład:

W dużym (o powierzchni powyżej 500 m2) markecie dostępne są papierowe torebki do pakowania pieczywa. W małym sklepie należącym do większej sieci (o łącznej powierzchni powyżej 5000 m2) dostaniemy kawę w tekturowym kubku. W obydwu przypadkach sklepy są wprowadzającymi produkty (pieczywo i kawa) w opakowaniach (papierowe torebki i kubek) na rynek. 

Wprowadzającym produkty w opakowaniach na rynek nie jest ten, kto kupuje na rynku krajowym gotowy produkt w opakowaniu do dalszej odsprzedaży bez jego przepakowywania (zmiany opakowania).

 

UWAGA! – opakowania transportowe

Warto pamiętać, że jeżeli kupujemy gotowy produkt do dalszej odsprzedaży, ale przepakujemy go w nowe opakowanie transportowe np.: przestawimy go na nową paletę i owiniemy go folią stretch to stajemy się wprowadzającymi produkty w opakowaniach na rynek. W takiej sytuacji rozliczamy się wyłącznie z opakowań, które dodaliśmy do gotowych produktów (paleta, folia stretch). 

 

Wprowadzający opakowania na rynek

W odróżnieniu do powyższych przykładów, pod pojęciem wprowadzania opakowań na rynek będziemy rozumieli produkcję lub sprowadzenie z zagranicy pustych opakowań. Dotyczy to zarówno producentów opakowań (kartonów, woreczków foliowych, palet itd.), jak i tych, którzy sprowadzili puste opakowania z zagranicy (niezależnie czy z terenu UE, czy spoza UE).

 

Wprowadzającym opakowania na rynek nie jest ten, kto kupuje na rynku krajowym gotowe, puste opakowania do opakowania swoich produktów lub do dalszej odsprzedaży.

UWAGA! – opakowanie w opakowaniu

Często mamy do czynienia z sytuacją, gdy producent opakowań (np. kartonów) sprzedaje gotową partię i do wysyłki owija ją folią stretch (lub pakuje w inne opakowania). W tym przypadku mamy do czynienia z wprowadzeniem opakowań na rynek (puste kartony) oraz wprowadzeniem produktów w opakowaniach na rynek (folia stretch, którą owinięto kartony).